یکی از دعاهایی که امام سجاد علیه السلام به ما می آموزند طلب خیر و نیکی از خداوند متعال است؛ این که عاقبت امورمان به خیر و خوبی ختم شود و انسان از دو راهی تردید و دو دلی نجات یابد. این دعا هرچند کوتاه اما مضامین بلندی دارد که به تجربه دیده شده هر کس هنگام قرار گرفتن بر سر دو راهیبا تمام وجود آن را بخواند، علاوه بر احساس آرامش، از شک و تردید رهایی یافته و خداوند متعال راه خیر و صواب را به او رهنمون ساخته و سرانجام کارش را به خوبی رقم می زند. از جمله معارفی که امام علیه السلام در این دعای پر برکت به ما می آموزد این است که:

1. در طلب خیر به علم خداوند متوسل شویم و با یاد کردن از عالم بودن خداوند به صلاح کارمان نظر لطفش را در سرانجام نیک جلب نماییم و بخواهیم که خیر و نیکی را برایمان مقدر فرماید.  

2. بخواهیم که درست انتخاب کردن و شناخت راه صواب را به ما الهام فرماید. 

3. همیشه در پی رضا و خوشنودی پروردگار بوده تسلیم حکمت های او باشیم و از خداوند بخواهیم انتخاب هایمان را نیز وسیله ای برای رسیدن به این مقصود قرار دهد. 

4. شک و تردید اضطراب آور و ناراحت کننده است از خداوند بخواهیم که این اضطراب را از ما برطرف نماید و به آرامش یقینی که بندگان مخلص او دارند مؤید دارد. 

 5. اگر از شناخت انتخاب هایی که خداوند برای ما نموده ناتوان باشیم قدر و ارزش آن را کوتاه می انگاریم و به رضای خداوند خوشنود نخواهیم بود و به چیزی که عاقبت به خیری در آن نیست نزدیک می شویم از خداوند بخواهیم ما را گرفتار این ناتوانی در شناخت نفرماید. 

6. باید آنچه حکمت خئداوند است دوست داشته باشیم از خداوند بخواهیم آنچه قضا و حکم اوست برایمان دوست داشتنی و آسان نماید. 

7. تسلیم در برابر مشیت خود را بر ما الهام فرماید تا تاخیر آنچه را تعجیل کرده و تعجیل آنچه را به تأخیر انداخته دوست نداشته باشیم، آنچه دوست ندارد ناپسند نشماریم و آنچه دوست ندارد، دوست نداشته باشیم. 

8. خدا هر چه نیکو است عطا می کند پس بخواهیم هر چه خود می خواهد و عاقبتش بهتر است عطا یمان فرماید.